[mceylan]

VE ÇINAR DEVRİLDİ (Gülce-Tokmak)

Sonbaharda bekliyorken sevgi yağmuru 
Dolu yağdı, esip geçti karla fırtına. 

Deli gönül boşboşuna atar son turu 
Erteleyip umutları gelmez yarına... 

Yarına ey! Yarına hey! Gelmez yarına 
Atın beni boz toprağın şom efkârına 
...................Düşeceğim nasıl olsa dost'un nâr'ına... 

* 

Dipsiz kuyularda puslu ay ışığı 
Cangıl cungul kervan, yol dağa dolanmış. 
Sanmayın bu yeni gelin ayrılığı 
Bir yetim ıslığı dudağa ulanmış. 

Gelmesin kabrime yakından yakınım 
Üç beş şiir işte kalacak çıkınım 
.....................Bire bin vermedi tarlada ekinim... 

* 

El gülüp oynarken yoğruldum dertle 
Bir günden bir güne gülmedi yüzüm. 
Sardım acıları sırta kementle 
Davacı olurken gecem gündüzüm... 

Alın sizin olsun neyim var ise 
Giden insan ruhu, gitmez ki kese. 
....................Üstünde ot biten ses vermez sese... 

* 

Ne kavim kardeş, ne evlâd ıyâl 
Yalandır hepsi, tek bana yalan. 
Som altın düşler, zehirden hayâl 
Gel gel! Demişti: Biraz oyalan... 

Oyun bitti bak, zulüm yağıyor 
Yağıyor da can, sanki boğuyor. 
................Zikreden lâle boyun eğiyor... 

* 

Yamuk tahta parmak parmak iz 
Orman olur aslına dönse. 
Orda burda parça parça biz 
Anlamadım gitti nedense... 

Susar Ceyhun, kurur da pınar 
Giden atlı arzuyla yanar. 
.............Ve devrilir yerlere çınar... 

Mustafa CEYLAN