[mceylan]

BAHANE  (Gülce-Dönence)


Güz elleri okşarken ağaran saçlarımı 
Bıraktım takvimlerin koynuna güzelleri. 
Saydıkça, günahlarım dökülür her gözeden, 
Göz eden ay bakışlar affetmez suçlarımı. 

Gün, ah eder, ben suskun; dolanır söz dilime 
Saat döner, çark döner, tayfun olur her günah... 
Mısralarım ses verir: “Ben değilim çare siz...” 
Çaresiz son yokuşta balyoz iner belime... 

'Gelin! ..' diye çağırsam yaban olur dostlarım 
Kimi iç güveysidir, kimisi olur gelin. 
Nerde cerenler nerde, soran yok ki derdi ne? 
“Derd ine dizlerine, her şey kalmışken yarım...” 

Bir inciydi makamım, mevkim, şanım, şöhretim 
Döndükçe koltuklarım diplomam birinciydi. 
Her dönüşte umuttum, ey dönekler dünyası! 
Dün, yası bıraktım da şimdi boşa gayretim. 

Kırat topal içimde, kulede şom pervane 
Dönsün kendi kendine, gönlüm diyor ki: kır at! 
Küsmem alın yazıma, böyle yazmış Yaradan 
Yaradan kan sızacak, ötekiler bahane… 

Mustafa CEYLAN