[mceylan]

Tohum ve Toprak(Gülce-Serbest Zincir)


Sabahlar ıslaktı 
Islaktı yer, gök 
Göklerin çağrısı vardı 
Vardı yokların arasında 
Arasında geçmişle geleceğin 
'Geleceğin günü bilirim' dedi 
Dedi ya gülümsedi toprak... 

Toprak mahzen, toprak ana karnı 
Karnına sancı düşmüştü 
Düşmüştü yazgısında bir tohum 
Tohum, çekti besmeleyi derinden 
Derinden derine, ulam ulam ulaştı haberler 
Haberler muştuladı doğumu 
'Doğu mu batı mı hiç önemli değil' dedi 
Dedi ya demesine,kendi duydu ancak... 

Ancak, değildi zamanı şimdi 
Şimdi, kabuğunu okşamalı kan tüküren zamanın şimdi 
Şimdi başka çare mi var? Hele dur! 
'Dur! ' dedi ya, boşuna yankılandı sesi... 

Sesi yırttı sessizliğin yüzünü 
Yüzünü yırtarken tek bir tohum... 
Tohum çıkardı boğum boğum filizini dışarı 
'Dışarı soğuk yüzlü tankların palet uğultusunda' diyemedi, 
Diyemedi tohuma, dinletemedi söz 
Söz, demeç demeç ıslaktı kandan, 
Kandan çepeçevre her yan 
'Yandım anam' dedi çılgın rüzgâra 
Rüzgâra verdi umutlarını, şimdi n'olacak? 

N'olacak umut, n'olacak sancı ve n'olacak ulam ulam haberler 
Haberlerler var haberlerin içinde 
İçinde kılcal köklerini uzatıp dayanırken tohum 
Tohum yazgısının sancısında kıvrandı filiz 
Filiz direndi mevsimine, ama ne çare? 
Çaresizce eğdi başını ağlayarak... 

Ağlayarak analar gitti toprağa 
Toprağa düştü yavrular, 
Yavrular Karabağ'da,Gazze'de... 

Mustafa Ceylan