[mceylan]

MOLLA KASIM (Gülce-Yunusca)



Uzay dolmuşuna tersinden binmiş 
Sanırsın mübârek şeytanmış, cinmiş 
Mısır tarlasını mesken edinmiş 
Yatar durur Molla Kasım. 

Kuşçuların orda varıp uykuya 
Şavkını düşürdü susuz kuyuya 
Şiir defterinden koparıp suya 
Atar durur Molla Kasım. 

Savurur rüzgârlar kirli postunu 
Klavye cambazı aşar kastını 
Bir plaket için kadim dostunu 
Satar durur Molla Kasım. 

Yitik sevdaların çulsuz aşığı 
Sosyete dulların son bulaşığı 
Kelam masasında yalan kaşığı 
Tutar durur Molla Kasım. 

İyiliği bilmez teper sofraya 
Bu sebep yüzünden hep kalır yaya 
İflâs topu atar arka arkaya 
Batar durur Molla Kasım. 

Alçaktan alçaktır, kısacık boyu 
Tefrika ehlinin düğünü, toyu 
İhanet ve yalan değişmez huyu 
Atar durur Molla Kasım. 

Adını gizleyen kadın peşinde 
Koşmaktan yorulmuş ahir yaşında 
Kusmuğu dururken çürük dişinde 
Yutar durur Molla Kasım. 


Mustafa CEYLAN