[mceylan]

TRAGEDYA (Gülce-Özge) 



-I- 
Şiirin boynunda ipekten kındap 
Sarkmış kuyulardan, düşmüş sonsuza 
İrfan bahçesine girmeyen sincap 
Mısralar döşerken alevden buza 
Zıplayıp duruyor, bozulur hiza… 
Uyuşan şaire saplansın mızrap 
Kaptırmış kendini sefil bir kıza 
Gözü kör, sağırdır gül çağrımıza 
Fikrin gül yüzünde rakseder kezzap 
Duygu yok, nakış yok, bak şu soysuza 

-II- 
Taş atsam bataklığa uyanmaz ölü sular 
Azadlık kabul etmez sömürgede duygular 
Donkişotlar meydanda, ortada Molla Kasım 
Bu nasıl bir döngüdür, çiçek yaprağa hasım? 

-III- 

Yıldızsız, cıvıltısız katran gecelerdeyim 
Şaşkınlar kafilesi kervan kervan geçiyor 
Ütopyanın kurbanı, yok olan nesildeyim. 
İstikbâl tragedya, hâl mâziyi biçiyor. 
Kurtulması pek de zor, zincirlenmiş melekler; 
Kuyunun en dibinde, bilinmez bir yerdeyim, 
Şom bulutlar üstünde hayâletler uçuyor 
Bekliyor mucizeyi hilkatin atölyesi 
Kan tüküren zamanda, kasvetli seherdeyim 
Beşiğinden inmiş te, bir çocuk emekliyor.. 

Mustafa CEYLAN