[mceylan]

PİŞTİK ELHAMDÜLİLLAH
Ahmet Turan KUL
 
   Canlar, kil pişmek isteyince ateşe dönüşürmüş insan.
   İnsan da pişirdikçe pişermiş.
   Yunus Emre’mizin “Piştik elhamdülillah” dizesiyle girelim konuya.
   Mustafa Ceylan’ın elli sanat yılına sığan yayımlanmış kayıtlı kırk kitabı var. Bu kırk kitabın yirmisi yanımda şimdi. Hepsine teker teker dokunuyorum. Yazıma nasıl başlayacağımı araştırıyorum. “Ezan Susmaz” kitabında yakalıyorum girizgâhımı….
 
 Sayın Mustafa Ceylan benim, kardeşim, yoldaşım. İlk eserinde, nereden  geldiğini yazıp çizmiş. Ben de siyasete onunla aynı yerden başladım. İlk şiirim “Pınar” dergisinde yayımlandı. Yetmiş ikilerde ayrıldım. Sağa sola sapmadan bugüne geldim. Elli yıl sonra Mustafa Ceylan ile beni efsaneler , destanlar birleştirdi.  
 
   Mustafa Ceylan’ı tekkesiz Mehmet Akif’e, aşiyansız Tevfik Fikret’e benzetiyorum.

Efsanelerden topladık nefsimizi

Nüfustar olduk

Sunduk cenabımıza ecnebiliğimizi

Ve uygar olduk

Duman bizi tutmasın

 

“Gülende’nin Beşiği” çalışmasında halk ozanı sevgili Muharrem Yazıcıoğlunu’nu ele almış ve onun “Sende Buldum” şiirini öne çıkarmış.

Aşkına düştüm düşeli

Ben Tanrı’yı sen de buldum

Derdinden yanıp pişeli

Ben Tanrı’yı sen de buldum

   Mustafa Ceylan gönül damının eşiğidir. Eşiği “Türap” olmak sözcüğüyle eş anlamlı kullanır.
   Gülü eşikten aşırıp gönüle ulaştırmak da şairin gerçek serüvenidir. 

Gül demiş ki:

Gül olmak kolay

Gönül bulmak zor

  Gönül arayışını “Toroslar’ın Türküsü” kitabına taşımış Mustafa Ceylan. Gönül bağını yeşertmiş bu romanında.
   Dile dönüştür beni Tanrı, yola dönüştür beni Tanrı, hale dönüştür beni Tanrı uyağıyla böceğe, çiçeğe, ağaca, dağa, yaylaya, sahile… açmış yüreğini. Yürek açanları kucaklamış.
Köyün öyküsünü kentin karmaşasına taşımış. “Destanlaşan köylü İsa Kayacan “ kitabında; kentlerin öykülere burun kıvırışını işlemiş. Anılarla karşılaştırmış. Anıların kum tanesi gibi dağılışını gözler önüne sermiş.

Sonrası Mustafa Ceylan’ın “Paşa Gönlü”

 

Paşa gönlüm coştu yine

Banka kasalarını yoksullara

Fırınları verdim açlara

Yolda bir ceylan gördüm

 

Kalbimi bağladım zeytin saçlarına

Dağlar boynunu büktü

Bulutlar şapka çıkardı aşkıma

Ceylan gitti ben gittim

Peşindeyim, eridim

 

“Yaralı Ceylan” kitabına dokunuyorum. Kitap, yapraklarını açıyor bana. Elinden tutuyor bir şiiri.

 

Bütün yürekleri aydınlık tutan

Kudret kandilini gördüm ağladım

Bütün eğrileri nurla doğrultan

Işıktan giysiler ördüm ağladım

 

Cennet kapısından içeri baktım

Irmaklar misali çağladım aktım

Nefsimi iğneli fıçıya soktum

Yüzümü toprağa sürdüm ağladım

 

Ceylan’ın geniş hacimli başucu kitapları diyeceğimiz araştırma kitapları var.
Kilin pişme isteğini zanaatkârı bilir. Zanaatkar demiri döver, su verir çelikleştirir, kılıcının keskinliğini ipekle sınar.
Şairin tartısı da güldür. Gülü gülceye, gülceyi gönülceye taşır.
Mustafa Ceylan kuvayi milliye kalpağındaki yıldızı görünce daha bir mutlu olur. Bizi de sevindirir. Gülüşü soylu bir ruhun varlığını sergiler.
 
                                                                                           21 / 12 / 2015
                                                                                              AHMET TURAN KUL