22. İsmayılzadə Cafer
MUSTAFA CEYLAN- ÖLDÜRÜLEN ŞAİRLER-Cilt:2-Sayfa:342-344
TAHMİS-İ CAFER BALAM
Yâr yâr deyu yandım oy, dilim feryâda düştü
Çalkalandı Hazar oy, Sular da od’a düştü
Gördüm üzünü, bağçada laləm yada düşdü;
Əmdim dоdağın bal kimi, ağzım dada düşdü.
Bir güzelce süslendim, tenim çapuda düştü
İflah olmam gayri ben, cismim tabuda düştü
Ağlar ağlar gezerim ahdım kalmış ki sende
Gidemem hiçbir yere, inan ki git desende
Bir lalə yetişmişdi bu viranə çəməndə,
Bad əsdi, xəzan vurdu da, lalem bada düşdü.
Ellere uçsuz ova bana da ada düştü
İsmailzade Cafer oldum katı gerçektim
Göğ ekini tohumu boz toprağa ben ektim
Bir qönçə yetirdim, bəzədim, nazını çəkdim;
Aldı fələk əldən оnu, yarım yada düşdü.
Öldürdüler sonunda kadere bu da düştü
Repressiya kurbanı, yalnız yurda sevdalı
Üç renkli bayrağımın şehid kanıdır alı
Bağlandı könül bir gülə, səs tutdu mahalı;
Guya ki, bu dünyada qan оldu, qada düşdü.
Vatan demek yâr demek, benden o, cüda düştü
Ağladım hasretiyle gözümde yaş kuruttu
En sonunda anladım, hayat pamuk buluttu
Söz verdi, sözün tutmadı, and içdi, unutdu;
Bəlkə, deyirəm, yar usanıb innada düşdü?
Tutulan tutanağa belki ifade düştü.
Verdim sesimi kuşa, ağaca ve de neye
Sakladım yüreğimi yıldızlara ve ay’a
Bəxt оnda ki, paylandı, biri çatmadı payə,
Dünyada о bədbəxt də bizim bərbada düşdü.
Yoruldu sanıyorum, düştü arkada düştü.
Tarihlerin koynunda öldüm amma dik durdum
Bir şiirin içine gizemimi doldurdum
Bir оvçu kimi göldə gözəl bir sоna vurdum,
Çaldı qanadın göydə, gedib dəryada düşdü
Ölüm denen melekle dilim bir tad’a düştü.
Mustafa CEYLAN-Cafer CABBARLI
(Not: Siyah italik mısralar Mustafa Ceylan’a,
aradaki mısralar ise Cafer Cabbarlı’ya aittir.)
MUSTAFA CEYLAN- ÖLDÜRÜLEN ŞAİRLER-Cilt:2-Sayfa:342-344
TAHMİS-İ CAFER BALAM
Yâr yâr deyu yandım oy, dilim feryâda düştü
Çalkalandı Hazar oy, Sular da od’a düştü
Gördüm üzünü, bağçada laləm yada düşdü;
Əmdim dоdağın bal kimi, ağzım dada düşdü.
Bir güzelce süslendim, tenim çapuda düştü
İflah olmam gayri ben, cismim tabuda düştü
Ağlar ağlar gezerim ahdım kalmış ki sende
Gidemem hiçbir yere, inan ki git desende
Bir lalə yetişmişdi bu viranə çəməndə,
Bad əsdi, xəzan vurdu da, lalem bada düşdü.
Ellere uçsuz ova bana da ada düştü
İsmailzade Cafer oldum katı gerçektim
Göğ ekini tohumu boz toprağa ben ektim
Bir qönçə yetirdim, bəzədim, nazını çəkdim;
Aldı fələk əldən оnu, yarım yada düşdü.
Öldürdüler sonunda kadere bu da düştü
Repressiya kurbanı, yalnız yurda sevdalı
Üç renkli bayrağımın şehid kanıdır alı
Bağlandı könül bir gülə, səs tutdu mahalı;
Guya ki, bu dünyada qan оldu, qada düşdü.
Vatan demek yâr demek, benden o, cüda düştü
Ağladım hasretiyle gözümde yaş kuruttu
En sonunda anladım, hayat pamuk buluttu
Söz verdi, sözün tutmadı, and içdi, unutdu;
Bəlkə, deyirəm, yar usanıb innada düşdü?
Tutulan tutanağa belki ifade düştü.
Verdim sesimi kuşa, ağaca ve de neye
Sakladım yüreğimi yıldızlara ve ay’a
Bəxt оnda ki, paylandı, biri çatmadı payə,
Dünyada о bədbəxt də bizim bərbada düşdü.
Yoruldu sanıyorum, düştü arkada düştü.
Tarihlerin koynunda öldüm amma dik durdum
Bir şiirin içine gizemimi doldurdum
Bir оvçu kimi göldə gözəl bir sоna vurdum,
Çaldı qanadın göydə, gedib dəryada düşdü
Ölüm denen melekle dilim bir tad’a düştü.
Mustafa CEYLAN-Cafer CABBARLI
(Not: Siyah italik mısralar Mustafa Ceylan’a,
aradaki mısralar ise Cafer Cabbarlı’ya aittir.)