11/02/2015, 03:18
SAADET ÜN'ÜN "ENLERLE SEVİŞMELER"ŞİİRİ ÜSTÜNE
Mustafa CEYLAN
15/11/2011, 01:57
*****************************
Enlerle Sevişmeler
En akla gelmeyen ölümler geçiyor içimden
Yalnızlıklar, yoksunluklar
Taştan taşa çalmalar başı
En masum yanımla da üstelik
En korktuklarım geçiyor
Sevmeler
Sevişmeler
Dans etmeler ateşle
Sarmaş dolaşken üstelik
Mevta yüreğimle
En olmadık anlarda tutuyor
Ellerimden buhranlar
Üşümeler, titremeler
Zamanlı zamansız
Sıcak basmalar
Ve en dengesiz anını yaşıyor
Mevsimi tenimin
Kışsa yaz
Yazsa kış oluyor
Ama hiç olmuyor ilkbahar
Elim yüzüm
İçim dışım
Ruhum
Hepten hazan
En tanıdık hallerim dikiliyor karşıma sonra
Ellerim dikiliyor, kahrolası
Irgat suratlı ellerim!
Eksi kırk ve artı kırklara mahkûm
Kendine mahkûm
Ben ona mahkûm
Ölümüne, ölümünü yokluyor
Dönüyor dünyam
Dönüyor dört duvar
Duvar dibinde anam
Zılgıt zılgıt
Üstü başı
Hepten toprak…
Anaaa!
İçimden bir düş geçti
Düş’tüm
Ve hep düştüm
Gelme üstüme!
Ben kolay kolay ölmem
Bırakmam dokuz canlı kedilere
Ne tacı
Ne tahtı...
Saadet Ün – 14.11.2011
Neresinden tutup başlasam bu şiiri yorumlamaya. Yorgunum, ateş karşısında baygınlıklar geçiren bir yüreğim var sanki. Darmadağın olmuşum. Toparlanmakta zorlanıyorum. Kendimden, umutlarımdan, yaşama direncimden, bilincimden, hayat tecrübemden, hayata olan bağlarımdan kopartılmış gibiyim.
Of ki offff....!
Ateştir yanan ocakta.
Ya gönül ocağında yanan, bu beni kasıp kavuran da ne peki?
Herhal ocakda değil de yangın içimde olsa gerek...
Uzanıvermişim boylu boyunca memleketimin hallerinin aktığı yorgun ateş ırmaklarının kenarına. "Mevta yüreğimle" , yürek gözümle bakıyorum çevreme. En korktuklarım geçiyor gözlerimin önünden. Arzularım, çilelerim, sıkıntılarım; sonra üşümeler, titremeler zamanlı zamansız ateş basmalar. Hastayım, yorgunum anlayacağınız. Çaresizliğin çaresini bulamamışım da ondan.Elim, yüzüm, içim,dışım hiç bahar olmadı ki. İçimin yorgun aynaları yansımakta her yanımdan. "Hepten hazan"ı nefes almaktayım.
Veee
"Irgat suratlı ellerim"le başlıyorum gene kavgaya. Duvarlar üstüme üstüme geliyor, dönüyor her şey. Eksi kırk,artı kırk arasındayım. Of ki of....!!!
Veee
Üstü başı toprak olan anam, duvar dibinde, zılgıt çekiyor, zılgıt...
Sesleniyorum anama içimdem bir düş geçti düştüm amma, ben kolay kolay ölmem ve tacı tahtı da o zalimlere bırakıp da gitmem diye sesleniyorum.
*
Evet şiirin "nesir" hali bu bence...
*
Şiirin şiir haline gelince, şiir halinde en dikkat çekici yan, FİNAL kısmı.
Saadet ÜN şiirinde, senelerden beri dikkatimi çeken hep, şiirin başı ve sonudur.Şairin şiir yapısında giriş ve final ile hedefe erme ve iz bırakma çabalarını hissetmişimdir.
Ateşler içinde kıvranan ve umutsuzluk deresine yuvarlanmak üzere olan bir şair yüreği, finalda nasıl dikleniyor, nasıl doğrulanıyor, gördünüz değil mi?
İşte, şairin görevi de bu olmalı. Okuyucusuna umutsuzluk tavsiye etmemeli. Şiirin finalinde olsun güzeli, doğruyu, birliği ve sevgiyi işaret etmeli diyorum.
*
Saadet Ün bana göre aslında iyi bir HECE şairidir. Görülüyor ki, SERBEST' TE DE OLDUKÇA BAŞARILIDIR.
*
Tebrikler...
Teşekkürler...
Mustafa CEYLAN
15/11/2011, 01:57
*****************************
Enlerle Sevişmeler
En akla gelmeyen ölümler geçiyor içimden
Yalnızlıklar, yoksunluklar
Taştan taşa çalmalar başı
En masum yanımla da üstelik
En korktuklarım geçiyor
Sevmeler
Sevişmeler
Dans etmeler ateşle
Sarmaş dolaşken üstelik
Mevta yüreğimle
En olmadık anlarda tutuyor
Ellerimden buhranlar
Üşümeler, titremeler
Zamanlı zamansız
Sıcak basmalar
Ve en dengesiz anını yaşıyor
Mevsimi tenimin
Kışsa yaz
Yazsa kış oluyor
Ama hiç olmuyor ilkbahar
Elim yüzüm
İçim dışım
Ruhum
Hepten hazan
En tanıdık hallerim dikiliyor karşıma sonra
Ellerim dikiliyor, kahrolası
Irgat suratlı ellerim!
Eksi kırk ve artı kırklara mahkûm
Kendine mahkûm
Ben ona mahkûm
Ölümüne, ölümünü yokluyor
Dönüyor dünyam
Dönüyor dört duvar
Duvar dibinde anam
Zılgıt zılgıt
Üstü başı
Hepten toprak…
Anaaa!
İçimden bir düş geçti
Düş’tüm
Ve hep düştüm
Gelme üstüme!
Ben kolay kolay ölmem
Bırakmam dokuz canlı kedilere
Ne tacı
Ne tahtı...
Saadet Ün – 14.11.2011
Neresinden tutup başlasam bu şiiri yorumlamaya. Yorgunum, ateş karşısında baygınlıklar geçiren bir yüreğim var sanki. Darmadağın olmuşum. Toparlanmakta zorlanıyorum. Kendimden, umutlarımdan, yaşama direncimden, bilincimden, hayat tecrübemden, hayata olan bağlarımdan kopartılmış gibiyim.
Of ki offff....!
Ateştir yanan ocakta.
Ya gönül ocağında yanan, bu beni kasıp kavuran da ne peki?
Herhal ocakda değil de yangın içimde olsa gerek...
Uzanıvermişim boylu boyunca memleketimin hallerinin aktığı yorgun ateş ırmaklarının kenarına. "Mevta yüreğimle" , yürek gözümle bakıyorum çevreme. En korktuklarım geçiyor gözlerimin önünden. Arzularım, çilelerim, sıkıntılarım; sonra üşümeler, titremeler zamanlı zamansız ateş basmalar. Hastayım, yorgunum anlayacağınız. Çaresizliğin çaresini bulamamışım da ondan.Elim, yüzüm, içim,dışım hiç bahar olmadı ki. İçimin yorgun aynaları yansımakta her yanımdan. "Hepten hazan"ı nefes almaktayım.
Veee
"Irgat suratlı ellerim"le başlıyorum gene kavgaya. Duvarlar üstüme üstüme geliyor, dönüyor her şey. Eksi kırk,artı kırk arasındayım. Of ki of....!!!
Veee
Üstü başı toprak olan anam, duvar dibinde, zılgıt çekiyor, zılgıt...
Sesleniyorum anama içimdem bir düş geçti düştüm amma, ben kolay kolay ölmem ve tacı tahtı da o zalimlere bırakıp da gitmem diye sesleniyorum.
*
Evet şiirin "nesir" hali bu bence...
*
Şiirin şiir haline gelince, şiir halinde en dikkat çekici yan, FİNAL kısmı.
Saadet ÜN şiirinde, senelerden beri dikkatimi çeken hep, şiirin başı ve sonudur.Şairin şiir yapısında giriş ve final ile hedefe erme ve iz bırakma çabalarını hissetmişimdir.
Ateşler içinde kıvranan ve umutsuzluk deresine yuvarlanmak üzere olan bir şair yüreği, finalda nasıl dikleniyor, nasıl doğrulanıyor, gördünüz değil mi?
İşte, şairin görevi de bu olmalı. Okuyucusuna umutsuzluk tavsiye etmemeli. Şiirin finalinde olsun güzeli, doğruyu, birliği ve sevgiyi işaret etmeli diyorum.
*
Saadet Ün bana göre aslında iyi bir HECE şairidir. Görülüyor ki, SERBEST' TE DE OLDUKÇA BAŞARILIDIR.
*
Tebrikler...
Teşekkürler...